What is retouching and retouching?
رضا قاسمه
دیوید جاستیس، عکاس پرتره و مُد:
«در زندگی چیزهایی وجود دارد که قوانین جهانی هستند و همه ما باید از آنها پیروی کنیم – چیزهایی مانند خیانت نکردن به همسرتان، نکشتن کسی، و دزدی نکردن. خیلی آسان است، نه؟ اگر در زندگی ده چیز واضح و بدیهی باشند که نباید آنها را انجام داد، پس روتوش هم باید و نباید هایی داشته باشد. اینها ۱۰ فرمان روتوش من هستند».
در ادامه خواهید خواند | دسترسی سریع
در ابتدا باید اشاره کرد که سوال " روتوش چیست " سوالی اشتباه بوده چراکه کلمه ای به نام روتوش یا تکنیکی به نام روتوش وجود ندارد!
ذکر این نکته مفید است که کلمه روتوش برگرفته شده از Retouch بوده که به اشتباه در مباحث حرفه ای عکاسی به آن روتوش می گویند.
Retouch ریتاچ یا روتوش عکس در لغت نامه عکاسی و ادیت به معنای بررسی مجدد سطوح بوده که در مبحث عکاسی آتلیه برای بررسی و رفع مشکلات احتمالی اجزای صورت و در عکس های دیگر برای رفع تمام مشکلات عمومی به کار می رود.
در واقع ریتاچ عکس، یک فرآیند کامل برای مشاهده و بررسی یک تصویر ( از موها تا کفش ها ) و همچنین بک گراند آن عکس است که تمامی اجزای تصویر را مورد بررسی دقیق و حرفه ای قرار می دهد و لازم است توسط تکنیک های مختلفی که برای رفع مشکات عکس و عیب های آن وجود دارد، آنها را برطرف کرد.
تکنیک روتوش و ریتاچ صورت در فوتوشاپ می تواند با اندکی آموزش به راحتی انجام شود که البته برای ادیت های حرفه ای آموزش بیشتری نیاز است.
در رتوش عکس وقتی پوست را مات می کنید، جزئیات زیادی را از دست می دهید.
این مسئله ممکن است بر روی صفحه نمایش تلفن همراه زیاد قابل توجه نباشد، اما وقتی این عکس ها چاپ می شوند یا حتی وقتی بر روی یک مانیتور مشاهده می شوند، واقعا می توانید تفاوت و جزئیات از دست رفته را ببینید.
این یک تکنیک روتوش ضعیف است.
زمانی که تازه این کار را شروع می کنید، قابل درک است.
اما همانطور که پیشرفت می کنید و کارهای بیشتری انجام می دهید، یا باید یک روتوش کار برای همه عکس هایتان استخدام کنید یا تکنیک های مناسب را یاد بگیرید.
ویرایش در چند لایه به شما اجازه می دهد تا به طور موثرتر ویرایش کنید و امکان برگشت بدون آسیب زدن به ویرایش های دیگر را به شما می دهد.
ویرایش مخرب خوب نیست.
در این ویرایش زمانی که اشتباهی مرتکب می شوید و باید به عقب برگردید، کارتان سخت می شود.
این کار مانند حل کردن یک جدول با خودکار است
– بله، انجام شدنی است، اما به این معنی نیست که شما باید این کار را انجام دهید.
و باعث نمی شود که باحال (باهوش) به نظر برسید.
ویرایش در هر لایه (لایه های مجزا) در همان لحظه سخت تر است، اما توانایی جداسازی بخش های مختلف ویرایش، به شما اجازه می دهد تا وقتی به عقب برمی گردید و نیاز دارید برخی چیزها را اصلاح کنید، سازمان یافته باقی بمانید.
اگرچه در تصویر سمت راست بهتر می توانید رنگ چشمان سوژه را ببینید، اما درخشش رنگ سفید در چشم های او بسیار غیر طبیعی است.
در ریتاچ عکس راه درست برای ویرایش چشم ها وجود دارد، و راه اشتباه هم وجود دارد.
راه درست: در مردمک چشم بمانید و تنها کمی رنگ آن را برجسته تر کنید.
راه اشتباه: همه چیز را در داخل چشم ها روشن کنید.
مانیتورها بی ثبات هستند.
هرچه بیشتر روشن باشند، و بیشتر مورد استفاده قرار گیرند، احتمال بیشتری وجود دارد که رنگ های آنها تغییر کند.
بسته به این که شما چقدر از مانیتور خود استفاده می کنید، می توانید رنگ های متفاوت تری نسبت به آخرین بار که آن را کالیبره کردید (اگر اصلا این کار را انجام داده باشید) ببینید.
به همین دلیل است که دستگاه های کالیبراسیون (تصویر فوق) از شما می خواهند هر ماه یا چند ماه یکبار آنها را تنظیم کنید.
این یکی از آن کارهایی است که شما باید مانند رفتن به دندانپزشکی هر ۶ ماه یکبار، انجام دهید.
اگر سایز لباس خانمی ۹ هست، آن را با فتوشاپ ۲ نکنید.
به همین سادگی.
اگر عکاسی مُد انجام می دهید و روز عکاسی لباس کمی تنگ بود قضیه یک چیز است.
کار جراح پلاستیک را هم انجام دادن و یک تغییر محسوس در هر یک از اندام های بدن یک چیز دیگر.
نور به شیوه ای خاصی بر روی صورت می تابد.
مطمئنا تفاوتی بین تابش سافت باکس و بیوتی دیش وجود دارد، اما انتقال ها (Transition) نباید بیش از حد تند و آشکار باشند.
– انتقال از هایلایت ها (قسمت های روشن) به سایه ها باید به تدریج و ملایمت صورت گیرد.
وقتی شما dodge و burn می کنید، باید سعی کنید بیشترین درجه طبیعی که می توانید را حفظ کنید.
بدیهی است که این مسئله برای روتوش طبیعی تر صدق می کند و نه آثار هنری که در آن شما به دنبال چنین ظاهری هستید.
وقتی به دو تصویر از یک مجموعه نگاه می کنید، آیا آنها دقیقا روشنایی یکسانی دارند؟
آیا عیب و نقص های یکسانی از آنها حذف شده است؟
آیا پس زمینه در آنها ظاهر/ رنگ یکسانی دارد؟
ایجاد سازگاری بین عکس ها یک مهارت آموختنی است، اما احتمالا یکی از مهم ترین مهارت هاست.
اگر شما دو صندلی مارک آیکیا (IKEA) خریدید، می خواهید آنها دقیقا یکسان باشند.
نمی خواهید یکی از آنها کمی تیره تر باشد و یکی از پایه هایش کوتاه تر از بقیه باشد.
عکس ها از Manuel Del Moral
رتوش عکس مثل این است که دارید آشپزی می کنید.
اگر مزه غذا را تست کنید و متوجه شوید که به کمی نمک نیاز دارد، کل نمک پاش را در غذا خالی نمی کنید…
تنها مقدار کمی به آن اضافه می کنید.
همان مقدار کم تاثیر زیادی در مزه غذا دارد.
این راهنمای خوبی برای نحوه بهتر شارپ کردن است.
و اگر تصویر شما واقعا تار است، شارپ کردن زیاد چیزی نیست که با آن بتوانید تصویر را اصلاح کنید.
یک مصداق بارز برای این مورد، مو است؛ در عکس های بیش از حد شارپ شده، شما متوجه شکنندگی (تیزی) زیادی در موها می شوید.
بر روی شانه مدل یک تار مو هست؟
منتظر نمانید تا آن را در پس پردازش اصلاح کنید.
اگر این مشکلی است که شما به طور فیزیکی می توانید آن را در یک لحظه برطرف کنید، این کار را بکنید.
نباید منتظر بمانید تا وقتی که به خانه برسید و بفهمید آنقدر که فکر می کردید خوب نیستید.
روتوش شکلی از هنر است و درست مانند عکاسی باید به آن احترام گذاشت.
شما نمی توانید یک عکس را در هر وضعیتی بگیرید و بعد آن را کامل و بی نقص کنید.
بعضی چیزها قابل اصلاح کردن نیستند.
متاسفانه من توصیه ای برای بهتر شدن در این زمینه ندارم.
شما فقط باید در طول عکاسی بیشتر توجه کنید.
همیشه سعی کنید در حین عکاسی به جزئیات خاصی توجه داشته باشید.
تار مو کجای بدن مدل افتاده؟
آیا چیزی هست که بی مورد (بی ربط) باشد؟
لباس او کثیف است؟
اینها چیزهایی است که من در طول عکاسی در مورد آنها فکر می کنم و می خواهم بدانم.
نظر خود را بیان کنید...