5 simple secrets to have sharper photos
رضا قاسمه
عوامل زیادی در شارپنس تصویر اثر می گذارند اما هیچ کدام تاثیر لنز را ندارند.
هر کدام از ما که تا به حال دوربینی در دست گرفته باشیم به شارپنس کلی عکس هایمان توجه زیادی کرده ایم.
قبل از اینکه بروید و پول زیادی برای یکی از آن لنز های حرفه ای گران قیمت خرج کنید، در مورد نکاتی که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد، فکر کنید.
این چند راز ساده برای داشتن عکس های شارپ تر با لنز هایی که در دست دارید به شما کمک می کنند.
دوربین را در حالت درستی بگیرید.
دست راست شما باید دوربین را نگه دارد وانگشت اشاره آن آماده برای زدن دکمه شاتر باشد.
کار دست چپ هم نگه داشتن لنز است.
آرنج ها را محکم در مقابل بدن خود نگه دارید.
جای منظره یاب دوربین را هم مقابل چشم خود محکم کنید.
این سه تکیه گاه به تکان نخوردن دوربین کمک می کند و نسبت به نگه داشتن دوربین دور از سر و بدن و با آرنج های باز ایستا تر هستند.
نحوه ی گرفتن دوربین در دست
فیلتر های پولاریزه به تیره کردن آسمان های آبی در هوای آفتابی معروف هستند اما در موقعیت های دیگر هم کاربرد دارند.
استفاده از فیلتر پولاریزه در موقعیت های مه آلود، به کم کردن اثر مه کمک می کند.
مه عکس های شما را نرم و محو می کند و استفاده از این فیلتر در حذف مه و گرفتن عکس های شارپ اثر زیادی دارد.
پس حتی اگر تیره کردن یک آسمان آبی هدف شما نیست، دراستفاده از فیلتر پولاریزه تردید نکنید.
اکثر لنز ها با ۲ یا ۳ پله دیافراگم بسته تر نسبت به حداکثر دیافراگم خود، در شارپ ترین حالت ممکن عکس می گیرند.
اما اگر به دلیل کم شدن عمق میدان نمی توانید دیافراگم را تا به این اندازه ببندید، بستن ۳/۱ یا ۳/۲ پله هم شارپنس را افزایش می دهد.
به همین دلیل، زمانی که عمق میدان زیادی لازم دارید عکاسی با یک یا دو پله باز تر از حداقل میزان دیافراگم، بهترین شارپنس را در عکس شما ایجاد می کند.
این به این دلیل است که لنز ها در باز ترین دیافراگم خود، دچار پدیده «پراش» می شوند.
پراش زمانی اتفاق می افتد که نور از روزنه کوچکی عبور کرده و متفرق می شود.
در دیافراگم های بسته تر، این نور درصد کمی از کل نوری است که با سنسور برخورد می کند.
اما در دیافراگم های بازتر، این نور متفرق شده، درصد خیلی بیشتری از کل نوری است که به سنسور برخورد می کند.
پراش نور باعث ایجاد عکس های نرم تر و محو تر می شود.
عکاسی با دیافراگم ۱۶ به جای ۲۲، مقدار پراش را کمتر وعکس ها را شارپ تر می کند.
عکاسان زیادی، نقطه فوکوس مرکزی و استفاده از روش «فوکوس و ترکیب بندی مجدد» را ترجیح می دهند.
متاسفانه این روش با وجود سهولت بیشتر نسبت به روش های دیگر، می تواند باعث افت شارپنس تصویر شود.
این اتفاق به ویژه در عکاسی با دیافراگم بازتر و عمق میدان کمتر، پدیدار می شود.
با انجام این کار، سطح کانونی را تغییر داده و آن را دور تر از جایی که روی آن فوکوس کردید قرار می دهید.
تکنیک بهتر این است که نقطه فوکوس را در نزدیکی جایی که بیشترین شارپنس را از آن می خواهید، قرار دهید.
این کار تغییر سطح کانونی را کاهش داده و بیشترین شارپنس را در محل مورد نظر شما ایجاد می کند.
در زمان های گذشته که سیستم فوکوس به صورت دستی تنظیم می شد، لنز ها پارفوکال (Parfocal) بودند، به این معنا که با زوم کردن لنز، فوکوس همچنان ثابت می ماند.
اما بیشتر لنز های امروزی، پارفوکال نیستند.
پس تغییر فاصله کانونی با زوم کردن، باعث تغییر فوکوس می شود و لنز دیگر در جایی که قبل از زوم کردن فوکوس شده بود، فوکوس باقی نمی ماند.
روش بهتر این است که لنز را در جایی که میخواهید زوم کنید و بعد فوکوس را انجام دهید.
قطعا راه های دیگری هم برای بدست آوردن عکس های شارپ وجود دارد اما این ۵ راه حل ساده، شروع خوبی برای گرفتن عکس هایی با شارپنس بیشتر است.
امیدوارم از این پست لذت برده باشید.
نظر خود را بیان کنید...