A few things about full-frame cameras that you do not know
مریم کیا
آیا همه عکاسان حرفه ای در نهایت به سراغ دوربین فول فریم می روند؟
قطعا این به مورد استفاده شما بستگی دارد و فقط به این دلیل که دوربین های فول فریم وجود دارند، به این معنی نیست که شما باید یکی از آن ها را بخرید.
– بسته به نیاز شما یک دوربین جیبی، DSLR کراپ سنسور یا حتی دوربین گوشی موبایل نیز می تواند برایتان گزینه مناسبی باشد.
خواه شما یک عکاس حرفه ای باشید و خواه یک علاقه مند گاه به گاه، صد ها مدل دوربین و گزینه متناسب با نیاز های شما وجود دارد.
"یکی از رایج ترین موضوعات مورد بحث نیز، مقایسه بین دوربین های فول فریم و کراپ سنسور است"
در این مقاله شما عزیزان را با نقاط قوت و مزایای دوربین های فول فریم و همچنین کراپ سنسور آشنا کرده و سپس به چهار افسانه رایج در مورد انواع دوربین فول فریم می پردازیم تا به شما در انتخاب دوربین متناسب با نیازهایتان یاری نماییم.
یکی از چیزهای زیبا در مورد عکاسی دیجیتال مدرن، تعداد نجومی انتخاب هایی است که در دسترس ما قرار دارد.
مهم نیست که شما یک عکاس حرفه ای باشید، یک فعال آخر هفته، یا یک علاقه مند گاه به گاه که فقط دوست دارد عکس های فوری از فرزندان یا غذاهایش بگیرد.
ده ها، و حتی صدها مدل دوربین و گزینه های متناسب با نیازهای شما وجود دارد.
دوربین های اختصاصی برای ثبت ورزش های شدید، دوربین های زیر آب برای عکاسی از عمق دریای آبی، و تعداد زیادی لنز برای دوربین های DSLR و بدون آینه متناسب با هر موقعیتی که ممکن است در آن قرارگیرید، وجود دارد.
همچنین چند عامل تمایز بین این گزینه های مختلف وجود دارد که برخی از دوربین ها را برای شرایط خاص مناسب تر می کند.
یکی از رایج ترین موضوعاتی که من می بینم در مورد آن بحث می شود، مقایسه بین دوربین های فول فریم و کراپ سنسور است.
برای رفع ابهام در مورد این سوال خاص، خوب است به چهار افسانه رایج در مورد دوربین های فول فریم بپردازیم؛ با این هدف که به شما کمک کنیم دوربینی را انتخاب کنید که متناسب با نیازهای شما باشد.
این افسانه دائما مطرح می شود، به خصوص در فروم های آنلاین و همچنین هنگام صحبت با افراد.
البته باید این را بگوییم که این شرم آور است، چون واقعیت ندارد.
دوربین فول فریم قطعا در برخی جنبه ها نسبت به دوربین های کراپ سنسور بهتر است، اما اعلام این که آنها به طور کلی بهتر هستند کاملا گمراه کننده است.
یک قیاس که من دوست دارم در اینجا از آن استفاده کنم وسایل نقلیه هستند، به خصوص ماشین های پیکاپ یا وانت.
هیولایی مانند Ford F-150 وانت فوق العاده ای است که در حمل و نقل، بکسل، و تمام کارهای سنگینی که معمولا برای آنها چنین ماشینی خریداری می شود، بهتر است.
در مقابل، Toyota Tacoma وانت کوچک تری است و به آن اندازه قوی یا توانا نیست، اما در واقع در برخی موراد مانند سنجش گاز بهتر، شعاع چرخش کوچکتر، و چابکی کلی بیشتر در یک محیط شهری تر، همتای بزرگتر خود را شکست می دهد.
هیچ دو ماشین وانتی از لحاظ عینی بهتر از یکدیگر نیستند؛ هر دو به خوبی با نیازهای افرادی که آنها را می خرند مطابقت دارند.
همین امر در مورد دوربین ها نیز صادق است؛ دوربین های فول فریم (full-frame) از بسیاری جهات خیلی خوب هستند.
اما این که بگوییم آنها بهتر هستند، برخی از مزایای منحصر به فرد دوربین های کراپ سنسور (crop-sensor) کوچکتر را نفی می کند.
به طور کلی، مدل های فول فریم نقاط قوتی مانند قابلیت های ایزوی بالاتر، محدوده دینامیکی بهبود یافته، و کیفیت ساخت بهتری دارند.
اگر این چیزها برای شما مهم است، یک دوربین فول فریم ممکن است متناسب با نیازهای شما باشد.
با این حال، دوربین های کراپ سنسور کوچکتر و ارزان تر نیز مزایای منحصر به فردی دارند، مانند:
البته همه اینها کلیات هستند و همیشه استثنائاتی وجود دارند.
اما کافی است بگوییم که:
فقط به این دلیل که دوربین های فول فریم وجود دارند، به این معنی نیست که شما باید یکی از آنها را بگیرید.
این افسانه ای است که ارتباط نزدیک با GAS یا «سندرم خرید تجهیزات» دارد.
شرایطی که بسیاری از عکاسان را مبتلا می کند و اغلب باعث می شود که آنها دائما دوربین ها، لنزها، و لوازم جانبی بیشتری بخرند، به این امید که این چیزها به بهبود عکاسی آنها کمک کنند.
گرفتن یک دوربین فول فریم مطمئنا به شما اجازه خواهد داد تا از مزایای منحصر به فرد آنها بهره مند شوید، اما به هیچ وجه کاری برای بهبود کیفیت عکس های شما نخواهد کرد.
مهم نیست چه دوربینی دارید، چه دوربین گوشی موبایل باشد، چه دوربین جیبی، یا DSLR کراپ سنسور، بهترین کاری که می توانید انجام دهید تا خودتان را عکاس بهتری کنید این است که بیشتر در مورد عکاسی یاد بگیرید، نه این که پول خرج تجهیزات جدید کنید.
در واقع، چسبیدن به تجهیزاتی که دارید و یادگیری کار با محدودیت های آنها می تواند تاثیر عمیقی بر عکاسی شما داشته باشد و کمک شایانی به پیشرفت شما خواهد کرد.
برخی از عکاسان به اشتباه فکر می کنند که خرید دوربین فول فریم باعث تقویت عکاسی آنها خواهد شد.
اما در واقع، تمرین روزمره اصول عکاسی مانند ترکیب بندی، نورپردازی، رنگ، کنتراست و غیره است که منجر به پیشرفت خواهد شد.
اگر تصمیم گرفتید که می خواهید بر روی دوربین تمام فریم سرمایه گذاری کنید، می توانید از این بابت آسوده خاطر باشید که آن مانعی که در گذشته بوده، دیگر وجود ندارد.
اولین دوربین فول فریم Canon 5D بود، که در آگوست سال ۲۰۰۵ وارد بازار شد و قیمت آن حدود ۳۵۰۰ دلار بود، که برای همه به جز اکثر افراد حرفه ای و متخصص و علاقه مندان جدی، بسیار گران بود.
دوربین های کراپ سنسور بسیار ارزان تر بودند، که آنها را به یک راه حل پیش فرض برای بسیاری از عکاسان در سراسر جهان تبدیل می کرد.
تا به امروز، آنها هنوز هم تقریبا برای هر نوع عکاسی گزینه بسیار ماندگاری هستند.
با این حال، با کاهش قیمت ها در طی سال ها، اکنون خرید دوربین فول فریم در مقایسه با گذشته بسیار امکان پذیرتر شده است.
دوربین های فول فریم جدید مانند Nikon D610 یا Canon 6D، که نسبت به چند سال پیش خرید بسیار به صرفه تری است.
و اگرچه مدل های گران قیمت تر مانند Canon 1DX Mark II یا Nikon D5 به راحتی می توانند به اندازه یک ماشین دست دوم قیمت داشته باشند، اما قطعا شما نیازی به مدل های رده بالا ندارید تا از مزایای عکاسی با یک دوربین فول فریم بهره مند شوید.
مزیت دیگر گذر زمان این است که دوربین های فول فریم که چند سال پیش آخرین مدل بودند، اکنون که توسط مدل های جدیدتر جایگزین شده اند، قیمت بسیار ارزان تری دارند.
دوربین Canon 5D Mark II را در نظر بگیرید، دوربینی که آنقدر خوب بود که برای فیلمبرداری فصل آخر سریال تلویزیونی House در سال ۲۰۱۰ مورد استفاده قرار گرفت.
اگرچه این دوربین نمی تواند با عملکرد ایزوی بسیار بالا و سایر ترفندهای همتای جدیدتر خود رقابت کند، اما هنوز هم دوربین فوق العاده ای است و می توانید دست دوم آن را در اینترنت بسیار ارزان تر از مدل های جدید درخشان آن خریداری کنید.
دوستان و اعضای خانواده اغلب موقع خرید دوربین و تجهیزات آن از من مشاوره می خواستند، و این مشاوره به دلیل تصور این که عکاسان واقعی همیشه در نهایت دوربین های فول فریم خریده اند، تا حدودی پر ریسک بود.
بنابراین، توصیه به یک فرد برای خرید دوربین کراپ سنسور بازی خطرناکی است، چون بعد از چند سال آن شخص ممکن است متوجه شود که تجهیزاتش در دنیای عکاسی درجه دو هستند و بهتر بود که از اول یک مدل فول فریم می خرید.
خوشبختانه امروزه اصلا این طور نیست.
تکنولوژی سنسور در دوربین های امروزی آنقدر خوب است که شما چه دوربین فول فریم داشته باشید، چه کراپ سنسور، فرمت متوسط (medium format)، میکرو چهار سوم (micro-four-thirds)، یا در برخی موارد حتی یک گوشی موبایل، می توانید عکس های حرفه ای بگیرید.
تجهیزات دوربین دیگر عامل محدود کننده ای که زمانی بود، نیست.
بنابراین اگرچه بسیاری از افراد حرفه ای قطعا دوست دارند با دوربین فول فریم عکس بگیرند، عده زیادی نیز وجود دارند که ویژگی ها، اندازه، راحتی، و قیمت مدل های کوچکتر را به خصوص در دنیای دوربین های بدون آینه مانند Olympus OM-D EM1 Mark II یا Panasonic GH5 ترجیح می دهند.
اگر شما نیازهای خاصی دارید که توسط دوربین کراپ سنسور شما برآورده نشده اند، ممکن است ایده خوبی باشد که خرید یک دوربین فول فریم را در نظر بگیرید.
اما در غیر این صورت، دوربینی که دارید احتمالا به اندازه کافی خوب است و بهتر است که پول خود را به جای یک بدنه دوربین جدید، بر روی لنزها، نورپردازی، و آموزش عکاسی سرمایه گذاری کنید.
من دوست دارم نظر شما را در این مورد بدانم.
شما با چه نوع تجهیزات دوربینی عکس می گیرید؟
آیا تا به حال پیش آمده که به نظرتان این تجهیزات محدود کننده باشد؟
آیا با دوربین فول فریم عکس می گیرید؟
و اگر اینطور است، چه چیزی را در مورد آن دوست دارید؟
آیا از استفاده از دوربین های کراپ سنسور راضی هستید؟
امیدوار است از این پست لذت برده باشید.
نظر خود را بیان کنید...
