Exposure Rules in Photography - Basic and Practical Tips - Part One
سینا یعقوبی
پیشتر، به طور مختصر درباره سه عامل اصلی نوردهی به دوربین صحبت کردیم. در این اصل علاقه مندم با جزئیات بیشتری به مبحث نوردهی بپردازم و از شرایطی نام ببرم که باید قوانین کار در آنها به کار گرفته شود و البته زمانی نیز باید از این قوانین تخطی کنید.
سه عاملی که بر نوردهی تأثیر می گذارند، سرعت، دیافراگم و ایزو هستند. درک چگونگی کارکرد این عناصر با یکدیگر، بسیار مهم است.
تا زمانی که درک درستی از رابطه متقابل این سه نداشته باشید، به سختی در عکاسی پیشرفت خواهید کرد. گرچه فعلا روی شانس هستید. فهمیدن این رابطه سه گانه آنقدرها هم سخت نیست. من در این فصل همه چیز را با جزییات کامل شرح خواهم داد. شما یک تصور اولیه از ارتباط این سه دارید، پس به آسانی می توانید یک بخش یا کل دوربین را روی تنظیمات دستی قرار داده بدهید و مدت زمانی که برای تنظیم این سه پارامتر صرف می کنید را بسنجید تا بدانید چه وقت باید از آنها استفاده کنید.
یک تجدید قوای سریع انجام دهید و برای آنکه از نحوه نوردهی در عکاسی مطمئن شویم، بهتر است ابتداء به سراغ مبحثی ساده تر از نور برویم، مانند پر شدن یک لیوان آب.
اگر با فرضیه نوردهی در جدال هستید، آن را به چشم یک لیوان ببینید که از آب پر می شود، همانگونه که در مقایسه شرح داده شده است.
اگر اندازه دیافراگم مانند میزان باز کردن شیر باشد، سرعت شاتر به منزله مدت زمانی است که شیر را باز می گذارید، آب زیادی سرازیر می شود و اگر شیر را ببندید فقط کمی آب خارج می شود.
دیافراگم را به باز گذاشتن شیر آب تشبیه کردیم ( چقدر نور می تواند به دوربین داخل شود ) مشخصا هر چقدر بیشتر شیر را باز کنید آب بیشتری به داخل لیوان می ریزد.
کنترل نهایی در سه گانه نوردهی ما ایزو است.
در مثال لیوان آب، ایزو می تواند به منزله اندازه لیوان باشد. ایزوی پایین، مثل یک لیوان بزرگ است. ایزوی بالا یعنی انگار لیوان ما کوچکتر است. پس اگر دارید با ایزوی بالا عکاسی می کنید، به آب کمتری برای پر کردن لیوان نیاز دارید.
در مثال لیوان آب، مواردی را مشاهده کردید. اگر هدف پر کردن لیوان آب است اهمیتی ندارد چگونه آن را انجام می دهید. شما می توانید از قطرات آب برای مدت زمان طولانی استفاده کنید ( دیاگرام بسته ) و در نهایت لیوان پر خواهد شد. به عنوان راه بعدی، می توانید شیر را تا انتها باز کنید. ( یک دیافراگم باز را انتخاب کنید ) لیوان خیلی زود پر خواهد شد.
هر دو روش در عکاسی درست است. دو نوع تنظیمات نوردهی متفاوت نتیجه یکسانی در دریافت و ضبط نور دارند. خب وقتی عکس می گیرید کدام تنظیمات را باید در نظر بگیرید؟ این موضوع بدان بستگی دارد که بخواهید چگونه عکسی بگیرید.
مشخصا اگر به دنبال عمق میدان مناسب هستید و نور بیشتر نیاز دارید، شما می توانید با کاهش سرعت شاتر و یا افزایش ایزو این کار را انجام دهید انتخاب هر کدام از راه ها بستگی به شما و هدف شما دارد. قانون یک دوم - دوبرابر
یک راه ساده برای به یاد آوردن رابطه ایزو، سرعت شاتر و دیافراگم این است که آنها را به صورت قانون یک دوم - دو برابر به خاطر بسپاریم.
این قانون برای حفظ ترتیب و نور کافی، اگر هر عامل را نصف کنید ( فرقی ندارد کدام یکی ) باید دو تای باقی را دو برابر کنید و بالعکس. مثلا برای نوردهی مناسب یک عکس ایزو با عدد ۱۰۰، دیافراگم f/۵٫۶ و سرعت شاتری معادل ۱/۲۵۰ دارید، سپس تصمیم می گیرید رقم دیافراگم را نصف کنید و به f/۸, برسانید، پس شما باید مدت زمان نوردهی را دو برابر کنید. بنابراین سرعت شاتر را به ۱/۱۲۵ کاهش دهید و یا ایزو را به ۲۰۰ برسانید تا همان سطح از نوردهی شکل بگیرد.
دوربین شما وضعیت های عکاسی مختلفی دارد. این وضعیت ها به نوعی روش کار با دوربین را نشان داده و قادر است به شما در انتخاب نور مناسب عکس کمک کند و در شرایط مختلف نکات تکنیکی عکاسی را به صورت اتوماتیک رعایت نماید. بسته به اینکه کدام وضعیت عکاسی را انتخاب می کنید، فقط امکان تغییر یک یا دو عامل مؤثر در فرآیند عکاسی را دارید مگر آنکه بخواهید کاملا با وضعیت تنظیم دستی عکس بگیرید.
اولین قدم برای انتخاب یک وضعیت مناسب، مشخص کردن هدف اصلی از گرفتن عکس است و اینکه از این عکس دقیقا چه می خواهید. اگر دغدغه عکاسی از سوژه های متحرک را دارید، چه بخواهید سوژه ثابت باشد یا سیال، تنظیم سرعت شاتر باید برای شما از همه چیز مهم تر باشد. اگر قصد دارید به عمق میدان خاصی دست پیدا کنید، باید وضعیتی تنظیم کنید که امکان کنترل دیافراگم را به شما بدهد. برای ترکیب سوژه متحرک با عمق میدانی مناسب، شاید بهتر باشد کاملا از وضعیت دستی استفاده کنید تا عکس شما بعد خلاقانه تری پیدا کند. گرچه احتمالا باید زمان بیشتری برای تنظیم صحیح نور دوربین صرف کنید.
یک اشتباه رایج که عکاسان جوان اغلب به آن دچارند، این است که شاخص نورسنجی را روی عدد صفر نگه می دارند. البته اینکه خود دوربین میزان صحیح نور دریافتی را تعیین کند حس خوبی در عکاس به وجود می آورد.
از چشم انداز دوربین شما، نورسنج همیشه کارش را به خوبی انجام می دهد اما ممکن است این عملکرد خوب، با دیدگاه خلاقانه شما در عکاسی همسو نباشد. اگر در همه حال به نورسنج دوربین اعتماد دارید ممکن است بعدا از دیدن عکس هایی که انداخته اید کمی تعجب کنید.
به عنوان مثال، اگر یک عکس پرتره در سایه انداخته باشید، زیر یک درخت و زمینه شما هم روشن باشد، شرایطی به وجود آورده اید که دوربینتان کاملا گیج شود. در این وضعیت، دوربین شما می خواهد نور منظره را متعادل کند، پس به حساب روشن بودن زمینه می گذارد و نور مورد نظر دستگاه را جبران می کند.
متأسفانه این بدان معنا است که عکس شما خیلی تیره خواهد شد. بنابراین حتی اگر نورسنج دوربینتان، وضعیت صحیح نوردهی را مشخص کرده باشد عکسی که با این تنظیم می گیرید چندان خوب از کار در نخواهد آمد.
عکس دلخواه خود را بگیرید نوردهی صحیح یکی از عواملی است که به شما عکس دلخواهتان را می دهد. این اغلب بدان معنا است که تنظیم و نادیده گرفتن نوردهی صفر و یا تغییر اندازه گیری نور توسط دوربین می تواند گزینه مطلوبی برای عکس دلخواه و دید خلاقانه شما باشد.
در مثالی که قبلا درباره اش صحبت کردیم، در جایی که یک عکس پرتره در سایه درخت می اندازید، می توانید نورسنج دوربین را به منظور اندازه گیری نقاط، تنظیم کنید تا نور صحیح و مورد نظر شما را به سوژه برساند، بدون آنکه در نظر بگیرید این قضیه چه تاثیری بر باقی مناظر عکس می گذارد.
به عنوان یک راه حل، شما می توانید از نوردهی جبرانی برای نوردهی بیشتر یا کمتر استفاده کنید و یا کلا با تنظیم دستی عکس دلخواه خود را بیاندازید. بعدتر، درباره اینکه چه راه هایی برای برطرف کردن اشتباهات دوربین و اعمال سلیقه شما در ثبت عکس وجود دارد، صحبت خواهیم کرد.
نظر خود را بیان کنید...