Speedlite
امروزه پیشرفت روز افزون تکنولوژی کمک شایانی به راحتی افراد برای کارهای روزمره کرده است. هنر عکاسی نیز از این قاعده مستثنا نیست. امروزه شما می توانید با در دست داشتن یک اسپیدلایت بدون حضور در آتلیه و بدون نیاز به برق نور پردازی دلخواه خود را انجام دهید.
قیمت فلاش دوربین نیز به علت وارداتی بودن، طابع قیمت دلار بوده و رتج متفاوتی از حدود 2 میلیون تومان به بالا را شامل می شود. مسلما هرچه کیفیت و قدرت آن بیشتر باشد، قیمت اسپیدلایت هم بیشتر می شود.
در پایین، مهمترین اطلاعاتی که هنگام خرید اسپیدلایت یا فلاش اکسترنال باید به آن توجه داشت، اشاره شده است:
GN یا عدد راهنمای اسپیدلایت
انواع کفشک یا Hot Shoe
انواع بانس یا مفصل سر فلاش اکسترنال
سیستم روشنایی AF
TTL و کاربرد آن
سرعت همگام سازی بالای فلاش روی دوربین
همگام سازی با پرده دوم شاتر
مطالب زیر برای آشنایی شما با برخی اصطلاحات رایج برای خرید یک فلاش اسپیدلایت مناسب می باشد.
هر فلاش اکسترنال خارجی اعم از فلاش های استودیویی و یا اسپیدلایت دارای یک عدد راهنما می باشد. این عدد با یک فرمول ساده به دست می‌آید. به این صورت که ابتدا فاصله سوژه تا دوربین محاسبه میشود و سپس آن را در دیافراگم ضرب کرده، حاصل ضرب این دو عدد همان عدد راهنما یا Guide Number می شود.
در ضمن باید توجه داشت که این عدد در بیشتر موارد در تنظیمات کارخانه اسپیدلایت برای ایزوی 100 محاسبه شده است.
دیافراگم (X) فاصله = عدد راهنما
برای مثال اگر کارخانه ای عدد راهنمای 65 فلاش اکسترنال را برای ایزوی 100 تعریف کرده باشد و فاصله ی شما تا سوژه 5 متر باشد، عدد ديافراگم شما باید بر روی 13 باشد تا به نور مناسب توسط اسپیدلایت در عکس دست یابید.
البته فراموش نکنید که این مثال فرمولی برای ISO 100 فلاش می باشد.
در حالت کلی سه مدل کفشک برای فلاش دوربین ها تعبیه شده که متداول ترین آنها مدل iso است. این مدل به وسیله یک اتصال که در قسمت وسط آن تعبیه شده به فلاش متصل میشود. دو مدل کفشک دیگر دارای نقاط اتصال بیشتر است.
نکته اینجاست که با قرار دادن یک آداپتور ISO بر روی هر کفشک فلاشی می توان از فلاش های متعارف ISO بر روی دوربین استفاده نمود.
جا به جایی و حرکت نور فلاش امکان عکاسی خلاقانه را به شما می دهد. این حرکت به دو صورت است به نحوی که در برخی فلاش ها فقط منبع نور جا به جا می شود. اما دراسپیدلایت های حرفه ای تر این حرکت به صورت مفصلی به بالا، پایین، چپ و راست است.
در بیشتر فلاش های خارجی از این سیستم استفاده شده است. این نور در زمانی که نور کافی برای فوکوس گیری وجود ندارد، قبل از اینکه شاتر به صورت کامل تخلیه شود در حالت نیم شات نور کمی را به سمت سوژه می تاباند تا عمل فوکوس گیری به راحتی انجام شود.
این نور کمکی و معمولاً پشت یک محفظه نوری قرمز رنگ قرار دارد که در این صورت نور قرمز یا نارنجی از خود ساطع می کند.
TTL مخفف Through The Lens است که به معنی «میان لنز» می باشد و تقریبا در همه دوربین های دیجیتال امروزی قرار دارد. در کانن این تکنولوژی به اسم E_TTL در نیکون به اسم i_TTL نامگذاری شده است.
کمپانی هایی که این تکنولوژی را برای دوربین های خود در نظر گرفته اند نورسنج های دستی را به خود دوربین منتقل کرده اند تا دوربین خود بتواند روشنایی، رنگ و… صحنه را «از میان لنز» اندازه بگیرد.
پس از این کار اگر صحنه برای یک سرعت شاتر، دیافراگم و ایزوی مشخص، زیاد تاریک یا روشن باشد، دوربین عکاس را باخبر می کند. سپس اطلاعات نوری که دوربین دریافت کرده به فلاشی که قابلیت TTL دارد فرستاده می شود و فلاش با توجه به اطلاعات دریافت شده نور خروجی را محاسبه کرده و تخلیه فلاش انجام می گیرد.
سرعت همگام سازی اسپیدلایت معمولا 1/250 ثانیه است. اما در برخی از موارد شما مجبور به استفاده از شاتر با سرعت بالا تر هستید.
فلاش دوربین هایی که سرعت همگام سازی بالایی دارند به شما امکان استفاده از سرعت شاتر تا 1/8000 را می دهند. البته بعضی اسپیدلایت های امروزی تا سرعت 1/20000 را هم ساپورت می کنند. سرعت بالا به شما امکان رفع سایه در نور روز را می دهد.
نکته ای که باید بدانید این است که هرچه سرعت شاتر بالاتر می رود فاصله اسپیدلایت از سوژه باید کمتر می شود.
در حالت عادی وقتی شاتر شروع به باز شدن می کند عمل تخلیه می شود، اما وقتی فلاشی با پرده دوم شاتر سازگار است در هنگام بسته شدن شاتر عمل تخلیه انجام می شود. یعنی نور محیط فرصت دارد نقش خود را ایفا دارد سپس هنگامی که شاتر در حال بسته شدن است فلاش تخلیه می شود.
