۱۰ نکته مهم در مورد نورپردازی در عکاسی

۱) هرچه منبع نوری گسترده ‎تر است، نور ملایم‎تر (نرم‎تر) می‎شود.

هرچه منبع نوری محدودتر است، نور سخت‎تر است.

یک منبع نوری گسترده سایه‎ ها را کم می‎کند، کنتراست و بافت را کاهش می‎دهد.

یک منبع نوری محدود دقیقا عملکردی متفاوت دارد.

علت این است که با یک منبع نوری گسترده، شعاع‎های نور از جهت‎های متعددی به سوژه تابانده می‎شوند و در نتیجه سطح سایه‎ها را پر می‎کنند و صحنه را حتی بیشتر روشن می‎کنند.

۲) هرچه منبع نوری نزدیک‎ تر باشد، نور ملایم‎تر است.

هرچه منبع نور دورتر باشد، نور سخت‎تر است.

دلیل این قضیه این است که هرچه منبع نوری را نزدیک‎تر کنید برای سوژه شما منبع نوری گسترده است و به دنبال دور کردن منبع نوری آن را محدودتر می‎کنید.

  بیشتر بخوانید: اصلاح حرفه ای رنگ و نور عکس در فتوشاپ

۳) دیفیوژن نور را پخش می‎کند، الزاما باعث می‎شود منبع نوری گسترده‎ تر و بنابراین نرم‎تر شود.

زمانی که ابرها در جلوی خورشید قرار می‎گیرند، سایه‎ ها کمتر از اجسام نوری متمایز می‎شوند.

مه را به این ترکیب اضافه کنید تا سایه‎ ها ناپدید شوند.

سایه‎ ها، آسمان‎های ابری و مه نقش پراکنده‎کننده را دارند یعنی چیزی که نور را در جهات مختلفی پخش می‎کند.

در روزهای ابری یا زمانی که مه دیده می‎شود، کل آسمان به یک منبع نوری بسیار گسترده یا یک سافت‎ باکس طبیعی تبدیل می‎شود.

۴) تقویت نور نقش پراکنده‎ کننده را دارد

یک منبع نوری ملایم را به سمت یک سطح گسترده و مات مانند دیوار، سقف یا رفلکتور مات بگیرید تا نه تنها باعث انعکاس نور شود بلکه آن را روی یک سطح وسیع‎تر پخش کند.

اما اگر از یک رفلکتور براق استفاده کنید، نور به دنبال تقویت نسبتا محدود باقی خواهد ماند.

۵) هرچه منبع نوری دورتر است، نور کمتر و سوژه تاریک‎تر می‎شود.

براساس یک قانون به نسبت توان دوم مسافتی که از منبع نور دور شده‎اید، از حجم نور کاسته می‎شود.

ممکن است پیچیده به نظر برسد، ولی اینطور نیست. به عنوان مثال اگر سوژه را دو برابر از منبع نور دور کنید، تنها یک چهارم نور به سوژه تابانده می‎شود.

۶) از انحراف نور می‎توان برای تغییر روابط بین نور روی سوژه و پس‎زمینه‎تان استفاده کرد.

اگر یک منبع نوری را نزدیک به سوژه خود قرار دهید، انحراف نور از سوژه به پس  ‎زمینه تشدید خواهد شد.

منبع نوری را از سوژه خود دورتر کنید و پس‎ زمینه نسبتا روش 

همین قاعده در مورد روشن‎سازی نیم‎رخ نیز صدق پیدا می‎کند یعنی نزدیکی منبع نوری به نیم‎رخ سوژه شما، انحراف نور را در امتداد قاب شدیدتر خواهد کرد، انگاری منبع نور دور است.

۷) نورپردازی از جلو جزئیات بافت سوژه را کاهش می‎دهد، نورپردازی از طرفین، بالا یا زیر جزئیات را افزایش می‎دهد.

یک عکاس پرتره ممکن است خواسته باشد منبع نور را نزدیک به محور لنزها نگه دارد تا چین و چروک صورت را حذف کند و از سوی دیگر یک عکاس منظره ممکن است برای تاکید بر بافت سنگ‎ها، شن و پوشش گیاهی به صورت جانبی نورپردازی کند.

به طور کلی، هرچه زاویه‎ای که از آن نور به سوژه تابانده می‎شود بازتر است، بافت به نمایش گذاشته شده بیشتر می‎شود.

۸) سایه‎ ها حجم به وجود می‎آورند.

عکاسان به این شیوه سه ‎بعدی بودن را به عکس اضافه می‎کنند یعنی حس دیدن تصویر یک سوژه در فضا نه بر روی یک سطح تخت و صاف.

مجدد باید بگوییم، نورپردازی از طرفین، بالا و در نتیجه ایجاد سایه‎های طولانی‎تر و عمیق‎تر یک حس حجم به وجود می‎آورد.

عکاسان اشیاء بی‎جان، محصول و منظره از نورپردازی زاویه‎ای به همین دلیل استفاده می‎کنند.

۹) از نور پشتی می‎توان به عنوان یک منبع نوری بسیار پخش شده استفاده کرد.

سوژه‎های بسیار کمی کاملا نورپشتی دارند و خود سوژه کاملا تاریک هستند.

از دیوار روبروی فردی که به یک پنجره روشن پشت کرده است، نور روی او بازتاب خواهد شد.

روی فردی که بیرون پشت به آفتاب ایستاده است، نور از سوی دیگر نقاط آسمان بر او منعکس می‎شود.

در هر صورت، شما باید برای نوردهی را بالا ببرید تا نوری که به سوژه می‎رسد را ثبت کنید و این نور از جزئیات بافت و ابعاد چهره کم خواهد کرد.

۱۰) نور رنگ دارد، حتی زمانی که «سفید» به نظر می‎رسد.

این قضیه دمای رنگ نامیده می‎شود. البته مغز و چشم انسان در تنظیم و تصحیح برداشت های محیطی انسان بسیار ماهرانه عمل می‎کنند تا ما به سختی متوجه این قضیه شویم.

اما سنسورهای دیجیتالی و نگاتیو، ممکن است کالر کست‎ها را که چشم آن‎ها را ندیده است، ثبت کنند.

امیدوارم از این مطلب لذت برده باشید.